مقدمه
خبر از تلاقی دو بهار است، بهار قرآن و بهار طبیعت! و این بهار با همه رنگارنگی و زیبایی یک پیام دارد: یکرنگی. ماه رمضان، بهار آشنایی است؛ بهار دوستی که سر زده است دوباره؛ فرصتی که می شود استعدادها را شکوفا نمود؛ بهاری که می شود در آن، زندگی را دوباره از سر گرفت و زندگی را نه از کرختی بیدار شدن پس از طلوع آفتاب زندگی و نه با قرآن های روی طاقچه یا کنار اسفند برای بدرقه یا استقبال، بلکه زندگی را با قرآن هایی در دل، قرآن هایی زیر لب، قرآن هایی که در ثانیه هامان تزریق می شوند، از سر بگیریم! یکی از فرصتهای نادر ماه مبارک رمضان، ترویج سنت «افطاری» است که آثار فردی و اجتماعی بسیاری دارد. این سنت نیز همانند بسیاری از سنن پسندیده به دلیل مشکلات گوناگونی مانند مسائل اقتصادی، تغییر باورهای اجتماعی دربارهی سطح ارتباطات با دیگران، غلبهی تجملگرایی در خانوادهها و البته جابجایی جمعیت و مهاجرتهای محلی و منطقهای در برخی موارد گرفتار غبار فراموشی شده است. تفاوت سنت افطاری با دیگر سنتها، اصلاح و تقویت رابطهی فرد با خدا و با عموم جامعه خصوصاً جامعهی مؤمنان است. از این جهت به سختی میتوان جایگزینی دیگر برای سنت افطاری در ماه رمضان یافت. سنت افطاری رایج، امروزه در حد فامیل و آشنایان خانوادگی مانده است و کمتر شاهد افطاری دادن به غیر از کسانی که به خانههای افراد رفت و آمد میکنند هستیم. البته گاه افطاریهایی به عنوان نذری در برخی شبهای خاص ماه رمضان به همسایگان یا حتی چای و شربت دادن در کنار خیابانها دیده میشود. همچنین سنت خوبی نانواها دارند که در برخی روزهای این ماه مبارک، نان را به رایگان توزیع میکنند. اما هیچ یک از اینها نمیتواند عنوان «افطاری» داشته باشد. آنچه امام رضاییها را بر آن داشت که سراغ پویش همسفره بروند، ترویج افطاری دادن به عنوان پهن کردن سفره در جمع مردم، یا توزیع یک «بسته» شامل افطاری ساده به مردم رهگذر و ناشناس یا افراد در یک محله است. بهانهای برای دورهم بودن، جمع بودن، یکی بودن و ... این نوع از افطاری دادن هر چند وجود دارد، اما خیلی گسترده نیست؛ سنت افطاری کنونی تا تبدیل آن به یک سنت یا مناسک گستردهی اجتماعی، راهی طولانی اما شیرین در پیش دارد که ما در اول آن راه هستیم.
اهداف
فرآیند پویش
پویش ملی همسفره، بستری است برای گستراندن سفرههای افطاری! زمینهای برای خوب کردن حال دلهای خیرینی که میخواهند دیگران را شریک افطار خود کنند. در این پویش مبتنی بر فعالیتهای رسانهای و تبلیغی، اطلاع رسانی به آحاد مردم صورت خواهد گرفت تا مشارکت فعال داشته باشند. براساس طراحیهای صورت گرفته هر بسته افطار 110 هزار تومان برآورد شده است که مردم میتوانند هر مقدار که در توان دارند، در تهیه آن شریک باشند. این مشارکت خداپسندانه میتواند به صورت نقدی یا غیرنقدی (تأمین برخی اقلام افطار) باشد.
برای توزیع افطاریها نیز اولویت را بر مناطق و محلات محروم گذاشتهایم؛ هرچند که برپایی سفره افطار در سایر مناطق نیز بلامانع است. در این راه دست یاری به سوی داوطلبان جمعیت امام رضاییها در سراسر کشور بلند کردیم تا بتوانیم سفرههای افطار را در مناطق مورد نظر برپا کنیم و برای تکمیل این حرکت گسترده از کمک سایر مؤسسات و نهادهای خیریه نیز استفاده میکنیم تا شاهد افطاریهای بیشتر در همه جای ایران باشیم.
راهبرد اصلی جمعیت امام رضاییها در این پویش، برون سپاری و استفاده از همه ظرفیتها برای برگزاری باشکوهتر پویش همسفره است، لذا همکاری و هم افزایی با خیرین، مراکز خیریه و شرکتهای مشارکت کننده در این پویش در عرصه طراحی، اجرا و نظارت رکن اساسی آن خواهد بود.
براین اساس طی فراخوان از خیرین و نهادهای خیریه در سراسر کشور دعوت میشود در این پویش شرکت کرده و براساس پروتکل اجرایی نسبت به سفرهداری افطار در محل خود اقدام نمایند. جمعیت امام رضاییها براساس مشورت با امنای هر منطقه درباره انتخاب سفرهداران و نوع همکاری با ایشان و نحوه نظارت بر حسن اجرای پویش تصمیم خواهد گرفت.
سرمایه اصلی جمعیت امام رضاییها در این پویش اعتماد مردم عزیز و نوعدوست ایران است که برپایه تجربیات سالهای گذشته و نیت خالصانه همه داوطلبان و خیرین شکل گرفته است.
گستره پویش
این پویش در سطح ملی در کشور ایران با اولویتهای زیر برگزار میشود:
الف) مناطق محروم و کمبرخوردار کشور با تأکید بر روستاها و محلات در استانهای سیستان و بلوچستان، کرمان، خراسان جنوبی، خوزستان و هرمزگان
ب) محلات و مناطق محروم و کمبرخوردار شهرهای بزرگ و حومه با تأکید بر شهرهای تهران، کرج، مشهد، اصفهان، قم و شیراز
توجه: در صورت درخواست و نیت خیرین برای حضور بینالمللی و امکان اجرای پویش توسط جمعیت امام رضاییها در کشورهای مورد نظر خیرین، پویش در سطح بینالملل نیز برگزار خواهد شد.